496 pagina's vol schoonheid en troost in tekening, poezië tekst en beeld.
496 pagina's
press to zoom
een zorgvuldig vormgegeven beeld van 2020 - 2021.
vol poëzie
press to zoom
Met Anook's inzichten van een jaar ja zeggen en de positiviteit die dat geeft.
en inzichten
press to zoom
496 pagina's vol schoonheid en troost in tekening, poezië tekst en beeld.
496 pagina's
press to zoom
1/6
"Met rationaliteit komt niks groots tot stand. Alle schoonheid ontstaat vanuit hen die dwaas genoeg zijn om ja te zeggen" Ilja Pfeiffer
Wie ‘Ja!’ zegt creëert ruimte voor beweging, verandering en energie.
Ja! zeggen geeft zuurstof en maakt ons groter.
Juist in deze tijden van transitie hebben we nooit genoeg ja!-zeggers. Mensen die ondanks alles zeggen: ik doe het! Ik begin iets nieuws. Ik neem initiatief. Ik maak ruimte voor verandering en schoonheid. Mensen die elkaar inspireren en aanmoedigen om iets moois te creëren en op die manier samen hoop, beweging en perspectief bieden.
Het is wat ik deed toen Corona in 2020 al mijn werk én uitzicht daarop in één week wegveegde. Ik besloot me te richten op wat er nog wél was. Zeeën van tijd, mijn atelier én mijn verbeeldingskracht. De eerste 365 Corona dagen heb ik dagelijks getekend. Consolation Pieces noemde ik ze, troosttekeningen.
Elke dag creëerde ik zo op papier een plek van schoonheid en een aanmoediging om te blijven ervaren wat er óók is. Wij zijn er, samen. Onze verbeelding is er. In een wereld waarin het ‘nee, kan niet’ zo vaak klinkt, zeg ik juist daar van harte ‘ja’ tegen.En nu, midden in deze warrige tijd zijn alle tekeningen samen gebundeld in een bijzonder en inspirerend boek.
Bijna vijfhonderd kleurrijke pagina's vol aanmoediging om te leven vanuit overvloed. Samen met 365 gedichten, inspirerende interviews van andere jazeggers hoe zij ja blijven zeggen én doen als alle houvast wegvalt én de verhalen van de 365 mensen die ja zeiden tegen een tekening.
Hartverwarmende verhalen over hoe meer te handelen vanuit verlangen en veroorzaken in plaats van vermijden en voorkomen. Kortom: om meer te leven vanuit de kracht van Ja!
Juist nu kunnen we hiertoe wel wat aanmoediging gebruiken. Dit boek kun je lezen als een caleidoscopische gids door een wereld van ongebaande paden.
Vol inspirerende kunst, poëzie en verhalen om eindeloos in rond te dwalen zodat we ons eigen verhaal en onze kracht weer helder voor ogen krijgen en elkaar te blijven vinden.
Een origineel conversation piece om te laten slingeren op elke boordroom tafel, koffie tafel in de zorg en wachtkamer.
Voor een ander perspectief en een ode aan Ja! Een aanmoediging om in tijden van crisis en verandering te blijven kijken naar de ruimte die er óók is. Ja!
Bestel jouw exemplaar nu zodat het nog voor de kerst onder je boom ligt. Persoonlijk gesigneerd en voorzien van een bijzondere extra tekening.
Wat een mooie verrassing op kerstavond! De deur was al op slot en het eten stond op tafel.
De deurbel kondigde een late bezoeker aan…
En daar stond iemand met een zwaar pakket voor de deur.
Het pakket was zo prachtig ingepakt dat we het haast jammer vonden om open te maken. Benieuwdheid won het van de bewondering. Daar hadden we geen spijt van. Met groot plezier heb ik de avond doorgebracht met bladeren in het mooie boek.
Ineke Mulder
Mooi opgemaakt, mooi papier, alles klopt!
Tahir Idouri
Wat een pracht en een rijkdom
Zeer inspirerend, en indrukwekkend.
Edo Roos Lindgreen
Wat een prachtig boek is het geworden.
Prachtig gedrukt en bijzonder van samenstelling. Bijna een getijdenboek, om iedere dag een pagina tot je te nemen...
Peter van Kester
Net voordat ik aan de koffie begon kreeg ik dit boek.
Ik krijg er geen genoeg van. Dit is pas troost.
Anita Manshanden
Net voordat ik aan de koffie begon kreeg ik dit boek.
Ik krijg er geen genoeg van. Dit is pas troost.
Wow, ja! Erin bladerend en heerlijk die lucht van het grote, nieuwe boek, jouw meesterwerk. Vanmiddag, voor kerstavond ontvangen en daarmee symbool staand voor de geboorte van een nieuwe tijd met nieuwe kleuren en nieuwe vergezichten. Al kijkend en lezend in je boek klinkt het ja! steeds overtuigender. Zoals ook jouw tekening uit de serie Beginning of Sediment bij mij thuis nog steeds een drijfveer is om ja! te zeggen tegen het onbekende en nieuwe van elke dag.
Jankees Cappon
Wat een waanzinnig mooi boek is het geworden… zo goed vormgegeven ook. Gefeliciteerd! Ik heb ‘m meegesleept naar het kerstdiner gisteren en de achterflap voorgelezen. Vervolgens hebben we uiteraard wat gesproken over ja zeggen.
Sonja van der Sar
I just received your book.
WONDERFUL!
It's so beautiful! Congratulations!
Melanie Rieback
het boek valt heel goed op ons kantoor!
Arent Fock
Een boek om stil van te worden. Zo intiem om in de hoofden van zoveel anderen te mogen kijken over wat kunst hen brengt!
anoniem
Wat een suffe dag, vandaag, derde kerstdag.....mistig, miezerregen en mn boosterprik zo halen in de rai..... Gaat de bel. Huh wie is dat? De postbode met een loeizwaar pakket. Heb jij wat besteld vraag ik aan mn geliefde? Nee, zal wel voor de buren zijn.... Nee mijn naam staat erop.....opwinding.... spannend...... zo zwaar en groot..... en dan......Ja! Het begint me te dagen....zonde omdat mooie papier met felle stickers te scheuren maar ik ben ongeduldig....en dan JA! JA!JA! WAT EEN BOEK! Zo mooi, een boek vol schoonheid! Al jouw schitterende kunstwerken bij elkaar, de prachtige gedichten! Ik ben zooo blij! Een feest op deze suffe dag! Ik lees nu pas de rake gedichten. Wat zal ik hier nog vaak uit putten als iemand een hart onder de riem nodig heeft.
MarieJo Hermans
Het geven van Ja aan je klanten is niet alleen een prachtig geschenk maar ook een gebaar om ‘ja’ te zeggen tegen je klanten. Ik ben heel blij dat ik de kans heb om de relatie met mijn klanten te onderstrepen met Anook’s ‘Ja!!
hieronder alle 365 gedichten en consolation pieces van het boek JA!
driehonderdvijfenzestig - acv - 180421 - 30,8 cm x 26,3 cm aan Lambert Koster
Er was... Er was een woord in het duister. Minuscuul. Onbekend. Het hamerde in het duister. Het hamerde op de bodem van het water. Vanuit het diepste van de tijd, hamerde het. Tegen de muur. Een woord. In het duister. Dat mij riep. Eugénio de Andrade uit: Het zout van de taal Point nr. 70 Vertaling Toon Cappuyns - Germain Droogenbroodt
364 - acv - 170421 - 31,1 cm x 24,1 cm aan Jolande Prudon
Poëtica Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven, in zuivere spiegels is geen gat waardoor men in de afgrond stapt en in het woord valt, woest en ledig. Charles Ducal
363 - acv - 160421 - 29,8 cm x 22 cm aan Trudy Altink
We zijn groene bladeren waarin vogels... We zijn groene bladeren waarin vogels slapen van schaduw en eenzaamheid. We zijn slechts bladeren en hun geruis. Onzeker, niet in staat om bloem te zijn, tot de bries ons beroert en doet trillen. Waardoor bij elk van onze bewegingen iedere vogel een ander wezen wordt. Eugénio de Andrade
362 - acv - 150421 - 30 cm x 23,9 cm aan Anne Sypkens Smit
Mijn oor gekluisterd Begin met fluisteren bladzijden lang zal je de taal machtig zijn vol breekbare aandacht geeft de stand van je lippen langzaam stukjes van je geheimen weer de woorden opgezogen, herkauwd als vast voedsel Ik slik de poëtische kracht van je woorden, lik ze van je glazuurblauwe lippen je zet de deur op een kier, je huis verlangt aanwezigheid Wouter van Heiningen
361 - acv - 140421 - 33,1 cm x 21,5 cm aan Myriam Wijgman
vluchtpunt als je een perspectieftekening maakt begin je met de horizon je zet een stip, dat is het vluchtpunt je tekent een vierkant om het vluchtpunt heen de achterwand van een kamer een gijzelaar zit gevangen in de woestijn hij bouwt met zand zijn huis en tuin na elke dag opnieuw vergeet je het vierkant te tekenen dan is de kamer oneindig wanneer hij vrijkomt is zijn baard zo lang dat zijn vrouw en kinderen hem niet meer herkennen hij komt thuis en gelooft niet dat het zijn huis is op papier zet ik een lijn ik kijk op en weet niet meer waar ik ben gebleven Dorien de Wit
360 - acv - 130421 - 30,1 cm x 21 cm nog niet vergeven
1. Ik loof mijzelf en bezing mijzelf, En wat ik aanneem, zal jij aannemen, Want ieder atoom dat bij mij hoort, hoort even goed bij jou. Ik slenter rond en nodig mijn ziel uit, Ik leun en luier op mijn gemak kijkend naar een halm zomergras. Mijn tong, ieder atoom van mijn bloed, gevormd van deze aarde, deze lucht, Hier geboren door ouders hier evenzo geboren door ouders, en hun ouders evenzo, Begin ik nu zevenendertig jaar oud in goede gezondheid, Om hopelijk niet voor mijn dood te eindigen. Geloofsovertuigingen en leerscholen in onbruik geraakt, Ze trekken zich een tijdje terug, voldaan maar nooit vergeten, Ik bied aan goed of kwaad een heenkomen, veroorloof mij om ondanks het gevaar, Ongeremd de natuur met oorspronkelijke energie uit te drukken. Walt Whitman
359 - acv - 120421 - 32,2 cm x 22,5 cm aan Helena Venema
MINDFULNESS de wereldleraren ze spreken tot ons met dwingende stem wees jezelf leef in het heden maar hoe ik ook mijn best doe ik blijf afgeleid steeds meander ik uit nu eens raak ik verstrikt in de octopusarmen van een onuitroeibaar vroeger dan weer dobber ik de woeste zee op van een oeverloze toekomst het nu: een ster in het glas die naar alle kanten voortbreekt het ik: een pelgrimage naar vele steden waar niemand ooit arriveert laat anderen zoeken naar de smetteloze kern ik begin er niet meer aan en verspreid mij in vrede Jabik Veenbaas
358 - acv - 110421 - 30,8 cm x 21,7 cm nog niet vergeven
Bloemen Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem, zijn onze leden in elkaar gevouwen en ons gelaat is niet meer te benoemen. Wij worden koning in elkanders bloed. Gronden, in schemering gehouden, met wind en eenzaamheid gevoed, vlijen zich open, horizonnen wijken en worden afgesponnen, er is geen landschap meer behoed voor deze enige getrouwe die overal zijn intocht doet. Gerrit Achterberg
357 - acv - 100421 - 28,8 cm x 20,7 cm aan Christa van Kolfsschoten
Dag in dag uit veranderen wij in iemand die we morgen niet meer zien, en uur na uur daalt die telkens weer zo andere verwant de trap af van het nu van korte duur. Het is een mensenmassa en de ene dáár weet iets van de andere híer. Een regiment van mij’s en o, wat lijken ze op elkaar! Een veelvormig zelf, maar dat zichzelf niet kent. Ik kijk, ben geen van hen en ben hen allemaal. En de massa mensen zwelt maar kijkt aan mij voorbij, en ik begrijp niet waar ik ze vandaan haal. En terwijl ik zo als talloos velen afdaal voel ik hen allemaal bewegen diep in mij, tot ik iedereen voorbij ben en verdwaal. Fernando Pessoa
356 - acv - 090421 - 34,7 cm x 23,8 cm aan Miranda Straten
Beukenlaan De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom Rutger Kopland
355 - acv - 080421 - 29,4 cm x 20,2 cm aan Marco van Thiel
kaart haar rug is een kaart van een stad die ik niet ken. waar ben ik? waar wil ik heen? mijn pink zingt van zij naar zij, legt laan na laan aan, danst in het rond voor plein en park. huis na huis rijst op. slaap ik in dit of dit bed? waar voelt haar huid het zachtst? ik plant een duim bij haar dij: wij zijn hier. ze lacht me toe. ik lees haar goed. David Troch
354 - acv - 070421 - 29,8 cm x 22,8 cm aan Rene van der Valk
Het raam is zwart Het raam is zwart. De nacht donker. In de kelder is licht. In de kelder waar de flessen liggen. In de koelkast is licht. wanneer hij hem opentrekt en de fles rood. De televisie grijs, uitgekeken. In de kamer hangen portretten van kinderen die niet willen zitten in de stoelen van ouders die niet willen kijken naar elkaar. De kamer is donker. De nacht is blind. Hij neemt de trap naar boven. Gerry van der Linden
353 - acv - 060421 - 30,6 cm x 22,7 cm aan Anne Branger
Mijn moeder is een roodborstje... Mijn moeder is een roodborstje zij wipt dikwijls even langs. Op de borrelsteen pikt zij wat in het groene mos. Ik bespied haar vanachter het gordijn en let op wie haar kan bespringen. Zij weet dat ik over haar waak. Nu vliegt zij naar de bloempot. Haar etensplek. De meesjes kregen een andere plaats. Eksters die snerpend kwetteren klap ik met mijn handen weg. Zij blijft rustig zitten. Zij weet dat ik over haar waak. Nog even, dan vliegt zij naar mijn dochter in de grote stad. Op haar balkon hipt het roodborstje vrolijk rond en nipt van het voer. Als dank fluit zij een lied. “Mam, ze zingt als een nachtegaal, het is (net) oma, die vroeger voor ons zong. Als jij de rozenstruiken knipt rond haar graf en ik bloemen neerleg op haar steen is zij er ook altijd. Je weet toch mam, dat zij over ons waakt.” Rim Sartori
352 - acv - 050421 - 31 cm x 21,8 cm aan Lot Morrees
"Ik heb verschillende persoonlijkheden in mij geschapen. Ik schep voortdurend persoonlijkheden. Iedere droom van mij wordt, onmiddellijk als ik hem krijg, belichaamd in een andere persoon, die hem dan in mijn plaats verderdroomt. Om te scheppen heb ik mij vernietigd; ik heb mij innerlijk zo veruitwendigd dat ik binnen in mij slechts uitwendig besta. Ik ben het levende podium waarop verschillende acteurs lopen die verschillende stukken spelen." Fernando Pessoa
351 - acv - 040421 - 31,4 cm x 21,2 cm aan Melanie Rieback
O Solitude! if I must with thee dwell, Let it not be among the jumbled heap Of murky buildings: climb with me the steep,— Nature's observatory—whence the dell, In flowery slopes, its river's crystal swell, May seem a span; let me thy vigils keep 'Mongst boughs pavilioned, where the deer's swift leap Startles the wild bee from the foxglove bell. But though I'll gladly trace these scenes with thee, Yet the sweet converse of an innocent mind, Whose words are images of thoughts refined, Is my soul's pleasure; and it sure must be Almost the highest bliss of human-kind, When to thy haunts two kindred spirits flee. John Keats
350 - acv - 030421 - 29,7 cm x 22,7 cm nog niet vergeven
Niemand hoeft het ooit te weten Niemand hoeft het ooit te weten dat liefde een wijd open plek is een verdronken land bijna met hunkerende vogels en druppelend water twee zielen als duiven op een tak in een nachtelijk september twee harten in struikgewas één peluw met het hoofd van slechts die en geen ander. Jo Gisekin
349 - acv - 020421 - 30,1 cm x 21,3 cm aan Daan te D
There is a darkness, I notice forest darkness Darkness with a difference Darkness like a square, in the forest Darkness made by four people walking off in four directions Darkness between the trees but not inside the trees Darkness rising spreading through the sky Darkness not of underground rocks that share everything Darkness that weakens lights scattered evenly Across a thousand miles to their lowest glow Darkness gone through turns of endless trees unvanished There is a darkness that forbids strangers to enter at any time If you reach out a hand to stir it that is Darkness in a giant glass I notice forest darkness although I am not in the forest Han Dong
348 - acv - 010421 - 30,2 cm x 23,6 cm Jan Willem Maris
Licht op zee ten opzichte van dat ene licht op zee een schip staan alle sterren stil tenzij ze vallen bedrogen door het licht van de ene ster reeds eeuwen gevangen en nog te zien blootsoogs zien wat er niet meer is omdat het er nog is zo valt ook de mens in het ogenblik de eeuwigheid in Bert Schierbeek
347 - acv - 310321 - 30,4 cm x 21,1 cm aan Hans van Westen
Opmerking We waren lang bezig geweest een beetje treurig misschien, in beslag genomen, toen zei ik iets droogs zoals jij het misschien zou noemen en je lachte op zo’n manier dat ik moest stoppen en staren. Ineens, prachtig en plompverloren steeg het me naar het hoofd en was er zo’n vloed van geluk omdat ik hier waarachtig iets kon. Iets waarvan ik vergeten was dat ik het kon. Hier heb je het, neem het, adem erop tot het glimt en op een donkere dag zullen we er de wereld misschien milder door bezien wellicht verlicht het de weg. Maura Dooley vertaald door Jabik Veenbaas
346 - acv - 300321 - 27,3 cm x 23,5 cm aan Rick van der Rest
Zoals Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor, en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling, zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt en pas als je het hebt, weet wat het was, zoals je soms een pakje ergens heen brengt en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt, dat je te licht bent, zoals je je, wachtend, minutenlang hevig verlieft in elk nieuw mens maar toch het meeste wachtend bent, zoals je weet: ik ken het hier, maar niet waar het om ging en je een geur te binnen schiet bij wijze van herinnering, zoals je weet bij wie je op alert en bij wie niet, bij wie je kan gaan liggen, zo, denk ik, denken dieren, kennen dieren de weg. Judith Herzberg
345 - acv - 290321 - 29 cm x 21,5 cm aan Rene Middelhuis
Ruimte in mijn hoofd Weg van alle beslommeringen de uitknop gaat aan zien horen ruiken de lente ontpopt zich in mijn hoofd woordeloze gedachtes krijgen vorm een minst vriendelijke passant begrip stilte… is soms het beste antwoord. Mandy Schoorl
344 - acv - 280321 - 31,1 cm x 22,5 cm aan Rens van Renswoude
hoe te poseren Zet alles klaar om vooraf vol te zijn, in forse hompen, snijdend te verdelen. Valt het van tafels, zal het vallen. Grond eindigt niet. Zorg dat de servetten vleugels zijn en boten voor ze op schoten liggen bij het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lach zacht, vlucht niet, kijk niemand aan. Alleen die van de overkant die achteruit om meer en achteruit en achterover slaat en schiet en alles neemt in schaapjeslucht. Joke van Leeuwen
343 - acv - 270321 - 31,9 cm x 22,6 cm nog niet vergeven
Het licht is nog niet geworden Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg. Maar van af de wolken gaat een warmte, en doet blozen van uit het hart, wie eenzaam staat en voelt, zoals de roze, dat ook voor hem dit schijnsel schijnt – en de morgenzinnen zweren: zolang ’t leven schijnt, ’t hoogste te beginnen. Herman Gorter
342 - acv - 260321 - 32,4 cm x 22,1 cm nog niet vergeven
Dromen Ik denk overdag dat ik droom, ik droom 's nachts alsof ik zag: Was het 's nachts zo donker niet, en niet zo licht bij dag, 't ware lastig uit de droom van deze dromen te komen: Of mijn droom denken is, of mijn gedachten dromen! Constantijn Huygens
341 - acv - 250321 - 31,5 cm x 22,2 cm nog niet vergeven
De middelen Natuurlijk missen we het licht, maar nacht en nevel zijn beter voor radiogolven. In mijn jaszak dwaalt een zender rond als tandpijn, zoekt een mast, een satelliet, een hoofd om ziek te maken en iets hogers is er niet. Grot, vuur ingewanden, tempel, kruis, retinascherm. Denk niet aan de fabrieken. Pixels, steeds meer pixels, schreef een dichter, geboren voor de revolutie. Ik zeg: het zijn de middelen die komen, gaan, de vragen blijven waar ik ben, waar jij, of iemand zich nog zoekt. Ingmar Heytze
