ned

eng

disclaimer

anook cléonne

consolation pieces

Het is een onzekere tijd.

Toch vertrouw ik erop dat we samen de weg naar het licht beter weten te vinden als we naar elkaar blijven omkijken! Juist ook naar die mensen die dreigen achter te blijven in het donker. Mensen met minder houvast of uitzicht.

Zou kunst dat houvast kunnen geven? Als ik mezelf kan troosten door te tekenen, zou ik dat ook voor een ander kunnen doen, bedacht ik me. Daarom blijf ik tekenen. En maak ik dagelijks een tekening bij een gedicht dat mij houvast geeft. Die zachte beelden geven als die van het dagelijkse nieuws te groot of te hard zijn.

En ik ga ze delen met jou. Of met mensen die jij kent die dat kunnen gebruiken.

Kunst vergroot mijn raam op de wereld. Nu veel mensen daar noodgedwongen langer achter moeten blijven zitten dan ons lief is, help ik graag op mijn manier mee om plekken te maken waar we onszelf én elkaar kunnen terugvinden; onze verbeelding.

Elke dag rond 19:00 uur plaats ik hieronder een dagtekening. Herken jij jouw plek van troost, laat het me weten en ik stuur 'm naar je op. Of je geeft me een naam en adres van iemand waarvan jij denkt dat hij of zij wel wat houvast of schoonheid kan gebruiken nu.

Ik stuur je een open tikkie voor de verzendkosten en jouw donatie. Waardebepaling achteraf heet dat.

#watiskunstjouwaard?

Ik laat het in deze bijzondere tijd aan jou de hoogte daarvan te bepalen. Vind je het lastig dit te bepalen? Dat snap ik heel goed. Wat wellicht helpt is te bedenken dat ik als artist leef van mijn werk. Ik werk gemiddeld 2,5 uur aan een dagtekening. Een huisschilder vraagt gemiddeld € 37,50 per uur. Ik hoop dat iedereen zijn werk met evenveel passie doet, maar we weten allemaal dat je van passie alleen je (atelier-) huur niet kan betalen...

Het is nu dus aan jou.

En zo worden we beiden (of iemand aan wie jij het schenkt) blij; ik kan werk blijven maken, jij krijgt laagdrempelig een uniek kunstwerk aan je muur.

Anook Cléonne, Arnhem, maart 2020

281 - acv - 240121 - 32,4 x 22,7 cm nog niet vergeven

281 - acv - 240121 - 32,4 x 22,7 cm nog niet vergeven

Moeder, waar zijt gij? Gij hadt
altijd antwoord op mijn vragen,
gij wist waarom dit en dat,

waarom als wij samenlagen
in bed en naar boven zagen,
de kabouter vleugels had.

Waarom winter, waarom zomer,
waarom honger, waarom kou,
waarom appelen op de bomen

en de kinderen waarvandaan
schreiend zij op de aarde komen.
Ik heb het nooit goed verstaan.

Maar nu moet gij mij vertellen,
sprookjesmoeder, lieve vrouw,
kittelend mijn orelellen,

waar die kindren henengaan.

Hubert van Herreweghen

280 - acv - 230120 - 32,3 x 22 cm nog niet vergeven

280 - acv - 230120 - 32,3 x 22 cm nog niet vergeven

Uit de tijd

Ik rijd naar huis in de bellende leegte
Van de laatste tram. Het wordt mijn tijd.

Verlaten straten komen samen, gaan uiteen
Op steeds dezelfde, stroevende punten.

Ik zit in mijn ijzer, lees de haltes, steeds
Dezelfde, door het raam dat wie weerkaatst.

Ik zoen de koude naam op de achterkant
Van mijn adres, verscheur de enige brief.

Het maanwit heeft weer niets verklaard.
De nacht bezit geen grond om op te rusten.

Het is vroeg in de slapende stad.
Het is laat in mijn slapeloos leven.

Leonard Nolens

279 - acv - 220120 - 30,1 x 26 cm aan Loïs Baas

278 - acv - 210120 - 33,2 x 22,3 cm aan Nicole Bosch

277 - acv - 200120 - 32,8 x 21,5 cm aan Zwaan Duinker

276 - acv - 190120 - 33,3 x 21,9 cm aan Tess Argante

276 - acv - 190120 - 33,3 x 21,9 cm aan Tess Argante

Stofvrij

Je maakt je vinger nat, strijkt langs
het beige raamkozijn en proeft.
De winterkamer is een long
met nicotine aan de wanden.
De klok, de kast, het schilderij –
de negatieven van hun schaduw
beplak je met een bollenveld
uit Stalenboekje nummer 10.
April ruikt naar behangerslijm
en olieverf, mei naar azijn.
Op rode knieën, kokos schrobbend,
schuif je rugwaarts de kamer uit
om op een dag stofvrij te zijn.

Tuin zal je vloertje zijn wanneer
dit huis dood en begraven is.
Dan springen balsemienen uit
de hoek, buigen twee zonnebloemen
zich over bijzettafeltjes
en regenen de venkelschermen
hun zaad in omastoelen uit.

Jos Versteegen

275 - acv - 180120 - 34,1 x 26 cm aan Maurice Christo van Meijel

275 - acv - 180120 - 34,1 x 26 cm aan Maurice Christo van Meijel

...

Well, I kept thinking about what the weatherman said
And if the voices of the living can be heard by the dead
Well, the day is gonna come when we find out
And in some kind of way I take a little comfort from that

Now and then

'Cause people often talk about being scared of change
But for me I'm more afraid of things staying the same
'Cause the game is never won
By standing in any one place

For too long

...

Nick Cave

274 - acv - 170120 - 31,8 x 20,9 cm nog niet vergeven

273 - acv - 160120 - 32 x 23 cm aan Babs Haenen

272 - acv - 150120 - 31,6 x 21,2 cm aan Désirée Achterkamp

272 - acv - 150120 - 31,6 x 21,2 cm aan Désirée Achterkamp

V

Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.

Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,

een vlinder in de winter.

Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles

en zo groot als het niets.

Cees Nooteboom

271 - acv - 140120 - 31,1 x 23,5 cm aan Pier Winsemius

271 - acv - 140120 - 31,1 x 23,5 cm aan Pier Winsemius

Archeologie

Als we ons dan toch moeten kleden,
tegen kou bijvoorbeeld, of in naam van iets,
in resten van dit of dat verleden,
verhalen en geheugensteuntjes die niets

vertellen dan dat we er al waren
in de tijd die bestond voor dit heden -
als wij onszelf alleen in het nu kunnen bewaren
door onszelf voortdurend uit te vinden in het nu

dan liefst eenvoudig, aan de hand van kleding.
Je zit aan tafel. Opeens zie je hoe iemand
ijs overstak, hoe hem de kou beving

of een ander einde en je zegt: kijk,
hier heb je zijn schoenen, leren mantel, wanten.
'Waar is de tijd? Hier is de tijd.'

Esther Jansma

270 - acv - 130120 - 33,6 x 24 cm aan Bonne en Yvonne

270 - acv - 130120 - 33,6 x 24 cm aan Bonne en Yvonne

Azuur beklimt ligusterhagen

Azuur beklimt ligusterhagen
en naast de bessenstruik
het luie land ontplofbaar
haast van hitte
de zon hangt in
het kraaiennest
het asfalt dampt als
paardenlucht
een rookpluim naar
de overkant

concerto voor de gulle rozen
honingbrood voor bedelaars

het staat met vuurpijlen
op wolken geschreven:
hoe glansrijk de aarde
hoe moe de taal.

Jo Gisekin

269 - acv - 120120 - 31,6 x 22 cm aan Silvia Russel

268 - acv - 110120 - 32,6 x 23 cm aan Sofia de Jong

268 - acv - 110120 - 32,6 x 23 cm aan Sofia de Jong

Er geuren aldoor

Er geuren aldoor kinderen in mijn hoofd
en uit mijn ogen vol met kinderogen
ontspringt een bloesemtwijg
lijnen kunnen zo vloeiend zijn
toch is de avond zwaar
zwangere vrouwen droegen ook vandaag hun last
de lippen van de minnaars bloeden
en de eenzamen hebben weer verloren
ik zou willen een poppenkast zijn
de kinderen met lappenpoppen laten spelen
in mijn huis
ze zouden haha zeggen
en de wolf zou verliezen
we zouden weer in fantasie geloven

Cathy Mara

267 - acv - 100121 - 29,7 x 22,7 cm aan Caroline van Leuven

266 - acv - 090121 - 30 x 22,4 cm nog niet vergeven

266 - acv - 090121 - 30 x 22,4 cm nog niet vergeven

Verwondering

Nu ik, na vederlicht verleden,
ben aangekomen waar ik ben,
begrijp ik nauwelijks waarom
ik deel moet hebben aan de wereld:
er is geen reden voor dit leven,
ook al beloofde men een hemel -
op aarde vind ik niets wat ik
van waarde vind, bewaren wil.

Toch loop ik onvermoeibaar door
en schud het ongenoegen af.
Voor doodgaan is het nog te vroeg.

Ik hoop tot mijn verwondering
op jou, en elke avond zing
ik over weer een laatste dag.

Michel Krott

265 - acv - 080121 - 30,9 x 22,1 cm aan Maaike 5b

265 - acv - 080121 - 30,9 x 22,1 cm aan Maaike 5b

Thuis

Alsof je een plek bereikt.
Om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent.
Een weiland, vergeten
langs duinen en bosrand,
iemand buigt tussen jou
en een feest - op zoek
naar de wijn, een gezicht
wordt zijn eerste woorden,
wat geschreven werd voor jou
door een nooit gevoelde hand.
Alsof je dit al kende
voor je het zag. Er geweest was
voor je er zou komen.
Zo thuis

Kees Spiering

264 - acv - 070121 - 30,6 x 22,5 cm nog niet vergeven

263 - acv - 060121 - 32,2 x 21,9 cm aan Silvia Russel

263 - acv - 060121 - 32,2 x 21,9 cm aan Silvia Russel

Ik hou van mensen

ik hou van mensen die blijven, zei hij,
we stonden samen onder het afdak te turen
naar het kantwerk van de winterbomen
en door zijn woorden had ik moeite om weg te gaan

hij voerde me door de geschonden lanen van zijn jeugd,
langs vergane boomgaarden, nabij tere beken,
voor een gesloopt huis hield hij halt en
keek heimelijk door het venster van zijn eerste liefde
aarzelend sloop er zomer in zijn stem
en ik zag dat hij even weg was

Roel Richelieu van Londersele

262 - acv - 050121 - 31,6 x 30 cm nog niet vergeven

262 - acv - 050121 - 31,6 x 30 cm nog niet vergeven

Bericht aan de reizigers

Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

Zit rustig en geduldig naast het open raam:
gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen,
kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.

Al wat ge groeien ziet op 't zwarte voorjaarsland,
wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

Laat handelsreizigers over de filmcensuur
hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,
want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,

blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad
en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat

En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen
betekent voor de dolaards en de ware wijzen...

Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
een doodgewone trein u voert naar 't hart van Rome.

Jan van Nijlen

261 - acv - 040121 - 31,8 x 21,6 cm Akycha Tegelaar

261 - acv - 040121 - 31,8 x 21,6 cm Akycha Tegelaar

Ochtend

Het een na het ander verbleekt,

de maan, de zee.

Op het strand brandt een vriendelijk vuurtje,

verbleekt.

In de verte vaart een vuurrood schip voorbij,

verbleekt.

Uit een raam kijkt iemand geeuwend naar de zee,

verbleekt.

In de haven vliegen meeuwen om iets heen.
Hun vleugels worden lichter en lichter,
hun veren zijn al bijna wit.

Er is nauwelijks meer iets donkers van gewicht,
en uit het raam kijkt opnieuw iemand naar de zee,
verwacht de zee,

kijkt en kijkt.

Toon Tellegen

260 - acv - 030121 - 30,7 x 22,1 cm aan Wendy Barten

260 - acv - 030121 - 30,7 x 22,1 cm aan Wendy Barten

Heb niets in je handen, noch...

Heb niets in je handen, noch
Een herinnering in de ziel,

Dan zal, wanneer de laatste obool
Men je in de handen legt,

En men je handen openvouwt
Niets je ontvallen.

Welke troon wil men je geven
Die Atropos je niet ontneemt?

Welke lauweren die niet welken
Onder Minos' oordeel?

Welke uren die ook jou niet
Maken tot de schaduw

Die je zijn zult als je gaat
De nacht in en naar 't einde van de weg.

Pluk de bloemen maar laat ze
Los eer je ze hebt bezien.

Ga zitten in de zon. Doe afstand
En wees koning van jezelf.

Fernando Pessoa

259 - acv - 020121 - 30,2 x 21,6 cm nog niet vergeven

259 - acv - 020121 - 30,2 x 21,6 cm nog niet vergeven

Ten geleide

Wij, die in weerwil van de tijd
het onverdraaglijkste verdroegen,
vanaf dat wij de weg insloegen
die naar voorbij de einder leidt,

beseffend dat wij, juist omdat
wij haakten naar het allerhoogste
wat is gezaaid niet zullen oogsten,
wij gaan het ongeweten pad

tot aan het ongeweten eind,
en vragen niet dan ten geleide
het licht dat soms van gene zijde
voor onze voeten schijnt.

Jean Pierre Rawie

258 - acv - 010121 - 31,2 x 22,2 cm aan René Wouters

258 - acv - 010121 - 31,2 x 22,2 cm aan René Wouters

Verwachting

Weet gij het ook de ganse nacht?
De vogels komen. Aan een geuren
- van wind, van water?- valt te speuren
hoe 't lage land een komst verwacht.

Morgen het teken aan de lucht
- een frons, een lijn, een krimpend wolken-
en dan, bui van geluid, een vlucht
die dalen gaat: de vogelvolken.

En wéér staan in verwondering
wij tussen dit gevleugeld sneeuwen;
morgen- dan zijn wij, lieveling,
het eerste paar van duizend eeuwen.

Ida Gerhardt

257 - acv - 311220 - 32,8 x 23,1 cm Tanja Peijnenburg

257 - acv - 311220 - 32,8 x 23,1 cm Tanja Peijnenburg

Van tijd tot tijd

is het nodig de dingen de revue te laten passeren,

opnieuw hun aanwezigheid vast te stellen.

Wij moeten weten

of de bomen daar nog staan,

of de vogels en de bloemen

hun onwaarschijnlijke toernooi voortzetten,

of de verborgen helderheid

de wortel van het licht nog voedt,

of de buren van de mens

nog aan de mens denken,

of god zijn plaats

heeft afgestaan aan een vervanger,

of jouw naam jouw naam nog is

of al de mijne,

of de mens zijn leerschool heeft afgemaakt

zich van buitenaf te bekijken.

En als wij alles de revue laten passeren

moeten wij ons niet laten misleiden:

geen ding kan een ander ding benoemen.

Niets mag het afwezige vervangen.

Roberto Juarroz

256 - acv - 301220 - 30,1 x 23,3 cm - Consolation Piece aan Helen Preston Hartmann

256 - acv - 301220 - 30,1 x 23,3 cm - Consolation Piece aan Helen Preston Hartmann

Ze verdedigen wat ze hebben

Ze verdedigen wat ze hebben.
Wat hebben ze?

Ze hebben wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze dat ze hebben?

Ze denken dat ze hebben wat ze verdedigen.
Wat verdedigen ze?

Ze verdedigen wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze?

Ze denken dat ze verdedigen.
Wat denken ze dat ze verdedigen?

Ze denken dat ze verdedigen wat ze hebben.
Wat hebben ze dat ze verdedigen?

Mark Insingel

255 - acv - 291220 - 31,7 x 21,5 cm Consolation Piece aan Bernadette Egelmeers

255 - acv - 291220 - 31,7 x 21,5 cm Consolation Piece aan Bernadette Egelmeers

Tijd

Tijd- het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is

en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder  dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven

zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt  naar iets in zichzelf, iets ziet daar  wat het meekreeg

zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten  van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat  een verte voorbij onze ogen

het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken  dat ooit niemand meer zal weten  dat we hebben geleefd

te bedenken hoe nu we leven, hoe hier  maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder  de echo's van de onbekende diepten in ons hoofd

niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik  buiten onze gedachten is geen tijd

we stonden deze zomer op de rand van een dal  om ons heen alleen wind

Rutger Kopland

254 - acv - 281220 - 31,3 x 21 cm Consolation Piece aan Ineke van de Pol

254 - acv - 281220 - 31,3 x 21 cm Consolation Piece aan Ineke van de Pol

Wat is geluk

Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,

ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het

en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en

omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.

G.A. van Oorschot

253 - acv - 241220 - 36,2 x 24 cm Consolation Piece aan Alex Thoma

252 - acv - 231220 - 32,7 x 24,9 cm Consolation Piece aan Mariëlle Asselbergs

252 - acv - 231220 - 32,7 x 24,9 cm Consolation Piece aan Mariëlle Asselbergs

Nu

Ik adem niet, ik zing.
zelfs als ik zucht, klinkt het
per ongeluk alsof ik
een paar noten neurie
die me vannacht, terwijl
ik sliep, zijn voorgezongen.
Het is alsof de lucht
mijn deken is en ik
mijn hoofd het liefst
te rusten leg op het kussen
van mijn longen, de plek
waar ik mijn hartslag hoor
in vierkwartsmaat:
dat ik besta, dat ik besta.

Bart Moeyaert

251 - acv - 221220 - 31,2 x 20,6 cm Consolation Piece aan Jacqueline de Rover

251 - acv - 221220 - 31,2 x 20,6 cm Consolation Piece aan Jacqueline de Rover

Ik heb mij met moeite alleen gemaakt

ik heb mij met moeite alleen gemaakt.
je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat  het zoveel moeite kost alleen te zijn als  een zon rollende over het grasveld
neem dan - vriend! - de mieren waar  wonend in hun paleizen als een mens  in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en  graven dan verder: het puur kristal  is hen zand geworden.
in het oog van de nacht woon je als een merel,  of als een prins in zijn boudoir: de kalender  wijst het zeventiende jaar van Venetië en  zachtjes, zachtjes slaan zij het boek dicht.
kijk! je schoenen zijn van perkament
o- mijn vriend - deze wereld is niet de echte.

Hans Lodeizen

TWEEHONDERDVIJFTIG - acv - 211220 - 30,6 x 22,7 cm Consolation Piece aan Irene Scheffer - ter Beek

TWEEHONDERDVIJFTIG - acv - 211220 - 30,6 x 22,7 cm Consolation Piece aan Irene Scheffer - ter Beek

This is how we did the job:
in the boat we had a ladder: one of us held it, another climbed to the top, and a third at the oars, rowed until we were right under the Moon;
that's why there had to be so many of us…
In reality, from the top of the ladder, standing erect on the last rung, you could just touch the Moon if you held your arms up.
We had taken the measurements carefully (we didn't yet suspect that she was moving away from us);
the only thing you had to be very careful about was where you put your hands …

Italo Calvino

249 - acv - 201220 - 32,1 x 24,7 cm Consolation Piece aan Frederique Bijl

248 - acv - 191220 - 32,6 x 22,2 cm Consolation Piece aan Andrea Bergs

247 - acv - 181220 - 33,2 x 24,4 cm Consolation Piece nog niet vergeven

246 - acv - 171220 - 34,6 x 23,5 cm Consolation Piece aan Jana Fidder

246 - acv - 171220 - 34,6 x 23,5 cm Consolation Piece aan Jana Fidder

Wit en zwart
voor Rozalie

Het sneeuwt vlok voor vlok
tussen takken, kleine twijgen,
op het gras, waar een poes sluipt 
naar de struiken voor het raam.
Ze zijn als jouw woorden 
zo vroeg in de ochtend
dat ik de letters bijna dubbel las:
 je zingt, lieve vriendin, je taal is
bloesemzacht. Straks sluit
 ik de witte Japanse panelen
voor mijn raam. Alles gaat
 dicht. Dan is het weer nacht.

Hannie Rouweler

245 - acv - 151220 - 30,9 x 21,8 cm Consolation Piece aan Maaikie1981

245 - acv - 151220 - 30,9 x 21,8 cm Consolation Piece aan Maaikie1981

Overpeinzing

Vanmorgen was ik nog een spelend kind
in een tuin vol beelden, vanmiddag een
jongleur met toverballen op een marktplein,
in de schemering een hemellichaam aan een
trapeze zonder net, maar met de avond viel
ik uit mijn luchtig leven in het vlees terug
van een schouwer, zijn twee handen om mijn
kop gevouwen, overdenkend hoe het kind
dat in mij opstond zoveel nog te denken gaf.

Victor Vroomkoning

244 - acv - 151220 - 32,3 x 22,5 cm Consolation Piece aan Marielle Sonnenberg

244 - acv - 151220 - 32,3 x 22,5 cm Consolation Piece aan Marielle Sonnenberg

Niets liever dan zee

Niets liever dan zee, regen, licht
in een macaber evenwicht,
een sluimerende storm, vertrouwd
gedonder, wind die zich ontvouwt.
Niets liever dan een hard geraas
van water in een lang relaas,
een zweep van grimmig, schurend zout,
het zwemmen in lucht, ruw en koud.
Geef ons een krachtig, helder teken
van leven. Laat de hemel breken.
Geef ons de zee, het ruige land,
de kille greep van schuimend zand,
tot wij - voor zachter tij bezweken -
verlangen naar een kalme hand.

Michel Krott

243 - acv - 141220 - 32,2 x 22,6 cm Consolation Piece aan Jan Breukelman

243 - acv - 141220 - 32,2 x 22,6 cm Consolation Piece aan Jan Breukelman

Kleine openbaring

Vandaag ben ik opeens weer vrij.
De zon zal me niet meer verlichten
met kleurloos inzicht, helderheid
die alles onwaarschijnlijk maakt.
Ik laat me niet meer leiden door 
de radeloze rede, ik 
ontwaakte uit een trage film 
waarin geen mens zich ooit versprak.
Vandaag heb ik van niets meer spijt. 
Er is een kerk voor elke fout en een gebed voor elk gemis, 
een rustig woord voor elke strijd.
Ik adem, vul mijn longen met 
geluk. Een zachte beeldenstorm 
raast door mijn hoofd, een lange stroom
 gedachten aan een nieuw bestaan.

Michel Krott

242 - acv - 131220 - 30,2 x 23,9 cm Consolation Piece aan Peter Frans de Graaf

242 - acv - 131220 - 30,2 x 23,9 cm Consolation Piece aan Peter Frans de Graaf

Blijf

Als ik weer in galop
 voor dingen, daden, resultaten, 
de oude ruiter wil verslaan, 
geef dan tegenwind en blijf

staan als ik roep, verbaasd 
in je moestuin waar jij verzoend 
met wat woekert en groeit, voort ploegt 
alsof jij kringloopt met de seizoenen.

 Blijf, op dit ritme van je pols
 zonder uren of minuten en een mond 
waarmee je elk tegenwoord mijdt, 
houd je stil achter het hek

 en kijk hoe iemand 
de dagen nog wil
 tellen als een buit.

Lieve Desmet

241 - acv - 121220 - 32,523,7 x 21,4 cm Consolation Piece aan Marjolein

241 - acv - 121220 - 32,523,7 x 21,4 cm Consolation Piece aan Marjolein

Hoor wat er is

 Was er voor het eerst geen plaats beter 
dan die waar je nu was verlangde je
 eindelijk even niet naar waar de stenen 
warmer zijn om op te liggen en gladder 
om aan te raken kon je met dit lichaam 
dat men voor jou had ontworpen eigenlijk  goed uit de voeten hoefde er geen nieuw 
iemand of iets te zorgen voor de dagelijkse 
dingen als geluk en veiligheid wilde je niet een huis dat ruimer was van licht hoger 
van klank of elders stond een leger land en
 kon je nu gewoon wat blijven in dit jouw 
bestaan zonder te willen dat het anders?

Ruth van Rossum

240 - acv - 111220 - 34,6 x 23,5 cm Consolation Piece aan Karin Fontijn

239 - acv - 101220 - 31,2 x 21,3 cm aan Susana Mulas Lastra

239 - acv - 101220 - 31,2 x 21,3 cm aan Susana Mulas Lastra

Het juiste moment

Als een massa zwaar lijkt, zegt Verlinde
 komt dat doordat het universum zich verzet
 tegen het optillen ervan. Toch wordt de tafel 
opgetild, meer leeg dan vol en komt weer 
op zijn pootjes terecht, licht wankelend.  

Wat is het probleem als iets altijd heeft bestaan?
 Drijven de sterren als schuim op de golven 
van een donkere zee? Zijn wij gekomen
 juist op het moment dat wij vluchtende  sterrenstelsels nog kunnen zien?

Remco Ekkers

238 - acv - 091220 - 33,7 x 22,1 cm Consolation Piece aan Mariluz

237 - acv - 081220 - 34,7 x 29,5 cm Consolation Piece nog niet vergeven

237 - acv - 081220 - 34,7 x 29,5 cm Consolation Piece nog niet vergeven

Het weefsel voelen

Het netwerk van nerven verkennen met je ogen.
 De bladeren waarnemen. Bomen onbesuisd zien 
zwieren in haast te scherpe zon tegen een brede
 lucht. Vertragen. De dingen als kleren om jezelf 
heen trekken. Ernaar kijken, het weefsel voelen, 
zelf in de draden gaan, het merg, de hersenen, 
een leven op steeds kleiner schaal. Dit beitelen – 
gaat de tijd langzamer als je de seconden hoort?

Ruth van Rossum

236 - acv - 071220 - 30 x 21,5 cm Consolation Piece nog niet vergeven

236 - acv - 071220 - 30 x 21,5 cm Consolation Piece nog niet vergeven

Eindelijk verlost...

 Eindelijk verlost
van de frivole zomer
met zijn schijngestalten
en luchtkastelen,
fonkelend  in het valse licht
van loze verwachtingen,  heradem ik bij de komst
van het najaar, koel
als je handen om mijn gezicht,  grijs en zachtmoedig als je ogen  in de schaarse momenten
dat je mij toelaat
tot de ingesneeuwde grot
waar je stem met zijn echo verkeert
en je spiegelbeeld roerloos rijst  in het ijs dat niet smelten wil.

Hanny Michaelis

235 - acv - 061220 - 33,4 x 25,3 cm Consolation Piece aan Gabriëlle Zandanel

235 - acv - 061220 - 33,4 x 25,3 cm Consolation Piece aan Gabriëlle Zandanel

Toen zei ze plots

Toen zei ze plots
en heden en verleden
verstomden
de aarde draaide in wervelende vaart
en de kruinen der bomen
huilden en juichten
de handen gepaard
voerde de lucht
hen de huiverende hoogten in
- kinderen die waren gekomen
zongen een bruiloftslied aan de kim-
en wijl hun schaduw gestadig
verkleinde, lengde hun zwijgende vlucht
tot een vuurrode baan
de mensen die haar heilig
woord niet hadden verstaan
staarden verdwaasd naar omhoog
een ongesproken vraag
en een heimelijk licht in hun ogen
en tot vandaag
heeft niemand hen ooit weergezien

Cathy Mara

234 - acv - 051220 - 31,5 x 22 cm Consolation Piece aan Marleen Redeker

234 - acv - 051220 - 31,5 x 22 cm Consolation Piece aan Marleen Redeker

Een Bloem

Als ik een bloem was, 
zou ik dan nu bloeien? 
Of zou ik een bijzondere bloem zijn,
een onvoorstelbare bloem,
 een bloem die niet kan kiezen tussen bloeien 
en niet bloeien,

  En die over de rand van een vaas voorover
 leunt
 om te zien of zijn afgrond een bodem heeft?

  Of zou ik alleen maar kunnen bloeien, 
moeten bloeien,
 rood en gedachteloos, 
op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens 
tussen schaamte en geluk?  

En als ik een bloem was,
 zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken? 
Nu nog niet?

Toon Tellegen

233 - acv - 041220 - 30,3 x 21,2 x 7,3 cm Consolation Piece aan Caro Eggink

233 - acv - 041220 - 30,3 x 21,2 x 7,3 cm Consolation Piece aan Caro Eggink

Archeologie

Als we ons dan toch moeten kleden,
tegen kou bijvoorbeeld, of in naam van iets,
in resten van dit of dat verleden,
verhalen en geheugensteuntjes die niets

vertellen dan dat we er al waren  in de tijd die bestond voor dit heden -  als wij onszelf alleen in het nu kunnen bewaren  door onszelf voortdurend uit te vinden in het nu

dan liefst eenvoudig, aan de hand van kleding.  Je zit aan tafel. Opeens zie je hoe iemand  ijs overstak, hoe hem de kou beving

of een ander einde en je zegt: kijk,  hier heb je zijn schoenen, leren mantel, wanten.  'Waar is de tijd? Hier is de tijd.'

Esther Jansma

232 - acv - 031220 - 32 x 22 cm Consolation Piece aan Ineke ter Hedde

232 - acv - 031220 - 32 x 22 cm Consolation Piece aan Ineke ter Hedde

Eens toen de dagen

Eens toen de dagen
 over de riviertong lagen
 lang en wazig 
onder de macht van leed 
kwam stralend de boot
 onder de herfstbrug gevaren 
en ik zat bang voor het licht
 in mijn schaduw

  jij hebt zorgend de boot aan de kade gemeerd
 bekommerd mijn twijfel 
mijn angst genegeerd 
en je hand hielp me mee 
op de loopbrug  

en het licht waarin duizenden tranen hingen 
is opengebarsten van glinsteringen

Maria Pas