anook cléonne
consolation pieces en het boek JA!
Als de wereld om je heen knarsend tot stilstand komt waaraan ontleen jij dan houvast?
Toen Corona in 2020 al mijn werk én uitzicht daarop in één week wegveegde, besloot ik me te richten op wat er nog wél was. Zeeën van tijd, mijn atelier én mijn verbeeldingskracht.
Als ik mezelf kan troosten door te tekenen, bedacht ik, dan kan ik dat ook voor de ander doen! En dat deed ik. 365 dagen heb ik dagelijks getekend. Consolation Pieces noemde ik ze, troosttekeningen. Elke dag creëerde ik zo op papier een plek van schoonheid en een aanmoediging om te blijven ervaren wat er óók is. Wij zijn er, samen. Onze verbeelding is er. In een wereld waarin het ‘nee, kan niet’ zo vaak klinkt, zeg ik juist daar van harte ‘ja’ tegen.
Bijna alle 365 Troosttekeningen hebben inmiddels een nieuw thuis gevonden. Stuk voor stuk bij mensen die ‘ja’ hebben gezegd tegen een van mijn Consolation Pieces.
Terecht. Want ‘ja’ zeggen maakt ons groter. In een tijd met heel veel nee's ontstaat er energie en ruimte als je 'ja' zegt! Dat heb ik, mede dankzij jou, het afgelopen jaar geleerd.
Daarover heb ik zóveel mooie en inspirerende verhalen ontvangen, dat ik die graag weer wil delen. In een boek waarin je eindeloos kan bladeren als je wel wat inspiratie, troost of aanmoediging kan gebruiken. Met poëzie, foto’s van de Consolation Pieces in hun nieuwe omgeving: aan de muur, daar waar kunst hoort; dichtbij. Met daarnaast interviews met bekende en minder bekende mensen, die vertellen wat hen inspireert, ‘ja’ te zeggen. Om jou weer te inspireren als je het even wat minder helder ziet. Een boek dus, om elkaar weer te vinden.
Het boek is een ode op ‘ja!’ waarmee we, wanneer we straks een vorm hebben gevonden om te leven met Corona, iets in handen hebben wat ons herinnert aan schoonheid. En het boek viert de kracht die we samen zichtbaar hebben gemaakt met onze verbeelding.
Wil je dit helpen meemaken? Zeg dan nu alvast ‘ja!’ tegen dit boek.
Voor € 100,- heb je straks niet alleen een inspiratiebron van jewelste in huis, maar help je ook mee om de productie ervan financieel te realiseren.
Extra leuk: de eerste 250 intekenaars komen in preeg met hun naam op de omslag van het boek. Claim your fame en bestel hier alvast jouw unieke exemplaar.
De uiteindelijke prijs van dit vuistdikke superkleurrijke A4+ koffietafelboek wordt straks € 125,- maar kost nu tijdens de VoordeKunst-actie € 100,-!
Anook Cléonne, Arnhem, mei 2021
driehonderdvijfenzestig - acv - 180421 - 30,8 cm x 26,3 cm aan Lambert Koster
Er was...
Er was
een woord
in het duister.
Minuscuul. Onbekend.
Het hamerde in het duister.
Het hamerde
op de bodem van het water.
Vanuit het diepste van de tijd,
hamerde het.
Tegen de muur.
Een woord.
In het duister.
Dat mij riep.
Eugénio de Andrade
uit: Het zout van de taal
Point nr. 70
Vertaling Toon Cappuyns - Germain Droogenbroodt
Er was
een woord
in het duister.
Minuscuul. Onbekend.
Het hamerde in het duister.
Het hamerde
op de bodem van het water.
Vanuit het diepste van de tijd,
hamerde het.
Tegen de muur.
Een woord.
In het duister.
Dat mij riep.
Eugénio de Andrade
uit: Het zout van de taal
Point nr. 70
Vertaling Toon Cappuyns - Germain Droogenbroodt
364 - acv - 170421 - 31,1 cm x 24,1 cm aan Jolande Prudon
Poëtica
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
Charles Ducal
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
Charles Ducal
363 - acv - 160421 - 29,8 cm x 22 cm aan Trudy Altink
We zijn groene bladeren waarin vogels...
We zijn groene bladeren waarin vogels
slapen van schaduw en eenzaamheid.
We zijn slechts bladeren en hun geruis.
Onzeker, niet in staat om bloem te zijn,
tot de bries ons beroert en doet trillen.
Waardoor bij elk van onze bewegingen
iedere vogel een ander wezen wordt.
Eugénio de Andrade
We zijn groene bladeren waarin vogels
slapen van schaduw en eenzaamheid.
We zijn slechts bladeren en hun geruis.
Onzeker, niet in staat om bloem te zijn,
tot de bries ons beroert en doet trillen.
Waardoor bij elk van onze bewegingen
iedere vogel een ander wezen wordt.
Eugénio de Andrade
362 - acv - 150421 - 30 cm x 23,9 cm aan Anne Sypkens Smit
Mijn oor gekluisterd
Begin met fluisteren
bladzijden lang zal je
de taal machtig zijn
vol breekbare aandacht
geeft de stand van je lippen
langzaam stukjes van
je geheimen weer
de woorden opgezogen, herkauwd
als vast voedsel
Ik slik de poëtische kracht
van je woorden, lik ze van
je glazuurblauwe lippen
je zet de deur op een
kier, je huis verlangt
aanwezigheid
Wouter van Heiningen
Begin met fluisteren
bladzijden lang zal je
de taal machtig zijn
vol breekbare aandacht
geeft de stand van je lippen
langzaam stukjes van
je geheimen weer
de woorden opgezogen, herkauwd
als vast voedsel
Ik slik de poëtische kracht
van je woorden, lik ze van
je glazuurblauwe lippen
je zet de deur op een
kier, je huis verlangt
aanwezigheid
Wouter van Heiningen
361 - acv - 140421 - 33,1 cm x 21,5 cm aan Myriam Wijgman
vluchtpunt
als je een perspectieftekening maakt
begin je met de horizon
je zet een stip, dat is het vluchtpunt
je tekent een vierkant om het vluchtpunt heen
de achterwand van een kamer
een gijzelaar zit gevangen in de woestijn
hij bouwt met zand zijn huis en tuin na
elke dag opnieuw
vergeet je het vierkant te tekenen
dan is de kamer oneindig
wanneer hij vrijkomt is zijn baard zo lang
dat zijn vrouw en kinderen hem niet meer herkennen
hij komt thuis en gelooft niet dat het zijn huis is
op papier zet ik een lijn
ik kijk op en weet niet meer
waar ik ben gebleven
Dorien de Wit
als je een perspectieftekening maakt
begin je met de horizon
je zet een stip, dat is het vluchtpunt
je tekent een vierkant om het vluchtpunt heen
de achterwand van een kamer
een gijzelaar zit gevangen in de woestijn
hij bouwt met zand zijn huis en tuin na
elke dag opnieuw
vergeet je het vierkant te tekenen
dan is de kamer oneindig
wanneer hij vrijkomt is zijn baard zo lang
dat zijn vrouw en kinderen hem niet meer herkennen
hij komt thuis en gelooft niet dat het zijn huis is
op papier zet ik een lijn
ik kijk op en weet niet meer
waar ik ben gebleven
Dorien de Wit
360 - acv - 130421 - 30,1 cm x 21 cm nog niet vergeven
1.
Ik loof mijzelf en bezing mijzelf,
En wat ik aanneem, zal jij aannemen,
Want ieder atoom dat bij mij hoort, hoort even goed bij jou.
Ik slenter rond en nodig mijn ziel uit,
Ik leun en luier op mijn gemak kijkend naar een halm zomergras.
Mijn tong, ieder atoom van mijn bloed, gevormd van deze aarde, deze lucht,
Hier geboren door ouders hier evenzo geboren door ouders, en hun ouders evenzo,
Begin ik nu zevenendertig jaar oud in goede gezondheid,
Om hopelijk niet voor mijn dood te eindigen.
Geloofsovertuigingen en leerscholen in onbruik geraakt,
Ze trekken zich een tijdje terug, voldaan maar nooit vergeten,
Ik bied aan goed of kwaad een heenkomen, veroorloof mij om ondanks het gevaar,
Ongeremd de natuur met oorspronkelijke energie uit te drukken.
Walt Whitman
Ik loof mijzelf en bezing mijzelf,
En wat ik aanneem, zal jij aannemen,
Want ieder atoom dat bij mij hoort, hoort even goed bij jou.
Ik slenter rond en nodig mijn ziel uit,
Ik leun en luier op mijn gemak kijkend naar een halm zomergras.
Mijn tong, ieder atoom van mijn bloed, gevormd van deze aarde, deze lucht,
Hier geboren door ouders hier evenzo geboren door ouders, en hun ouders evenzo,
Begin ik nu zevenendertig jaar oud in goede gezondheid,
Om hopelijk niet voor mijn dood te eindigen.
Geloofsovertuigingen en leerscholen in onbruik geraakt,
Ze trekken zich een tijdje terug, voldaan maar nooit vergeten,
Ik bied aan goed of kwaad een heenkomen, veroorloof mij om ondanks het gevaar,
Ongeremd de natuur met oorspronkelijke energie uit te drukken.
Walt Whitman
359 - acv - 120421 - 32,2 cm x 22,5 cm aan Helena Venema
MINDFULNESS
de wereldleraren
ze spreken tot ons
met dwingende stem
wees jezelf
leef in het heden
maar hoe ik ook mijn best doe
ik blijf afgeleid
steeds meander ik uit
nu eens raak ik verstrikt in de octopusarmen van
een onuitroeibaar vroeger
dan weer dobber ik de woeste zee op van
een oeverloze toekomst
het nu: een ster in het glas
die naar alle kanten voortbreekt
het ik: een pelgrimage naar vele steden
waar niemand ooit arriveert
laat anderen zoeken
naar de smetteloze kern
ik begin er niet meer aan
en verspreid mij in vrede
Jabik Veenbaas
de wereldleraren
ze spreken tot ons
met dwingende stem
wees jezelf
leef in het heden
maar hoe ik ook mijn best doe
ik blijf afgeleid
steeds meander ik uit
nu eens raak ik verstrikt in de octopusarmen van
een onuitroeibaar vroeger
dan weer dobber ik de woeste zee op van
een oeverloze toekomst
het nu: een ster in het glas
die naar alle kanten voortbreekt
het ik: een pelgrimage naar vele steden
waar niemand ooit arriveert
laat anderen zoeken
naar de smetteloze kern
ik begin er niet meer aan
en verspreid mij in vrede
Jabik Veenbaas
358 - acv - 110421 - 30,8 cm x 21,7 cm nog niet vergeven
Bloemen
Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem,
zijn onze leden in elkaar gevouwen
en ons gelaat is niet meer te benoemen.
Wij worden koning in elkanders bloed.
Gronden, in schemering gehouden,
met wind en eenzaamheid gevoed,
vlijen zich open, horizonnen
wijken en worden afgesponnen,
er is geen landschap meer behoed
voor deze enige getrouwe
die overal zijn intocht doet.
Gerrit Achterberg
Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem,
zijn onze leden in elkaar gevouwen
en ons gelaat is niet meer te benoemen.
Wij worden koning in elkanders bloed.
Gronden, in schemering gehouden,
met wind en eenzaamheid gevoed,
vlijen zich open, horizonnen
wijken en worden afgesponnen,
er is geen landschap meer behoed
voor deze enige getrouwe
die overal zijn intocht doet.
Gerrit Achterberg
357 - acv - 100421 - 28,8 cm x 20,7 cm aan Christa van Kolfsschoten
Dag in dag uit veranderen wij in iemand
die we morgen niet meer zien, en uur na uur
daalt die telkens weer zo andere verwant
de trap af van het nu van korte duur.
Het is een mensenmassa en de ene dáár
weet iets van de andere híer. Een regiment
van mij’s en o, wat lijken ze op elkaar!
Een veelvormig zelf, maar dat zichzelf niet kent.
Ik kijk, ben geen van hen en ben hen allemaal.
En de massa mensen zwelt maar kijkt aan mij voorbij,
en ik begrijp niet waar ik ze vandaan haal.
En terwijl ik zo als talloos velen afdaal
voel ik hen allemaal bewegen diep in mij,
tot ik iedereen voorbij ben en verdwaal.
Fernando Pessoa
die we morgen niet meer zien, en uur na uur
daalt die telkens weer zo andere verwant
de trap af van het nu van korte duur.
Het is een mensenmassa en de ene dáár
weet iets van de andere híer. Een regiment
van mij’s en o, wat lijken ze op elkaar!
Een veelvormig zelf, maar dat zichzelf niet kent.
Ik kijk, ben geen van hen en ben hen allemaal.
En de massa mensen zwelt maar kijkt aan mij voorbij,
en ik begrijp niet waar ik ze vandaan haal.
En terwijl ik zo als talloos velen afdaal
voel ik hen allemaal bewegen diep in mij,
tot ik iedereen voorbij ben en verdwaal.
Fernando Pessoa
356 - acv - 090421 - 34,7 cm x 23,8 cm aan Miranda Straten
Beukenlaan
De gedachte dat deze bomen weten
wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige
man, vrouw, deze ene
ze komen zo langzaam uit het gazon
gaan zo langzaam langs het pad
verdwijnen zo langzaam
de gedachte dat deze bomen
om mij geven, dat ze op mij wachten,
dat ze weten dat ik kom
Rutger Kopland
De gedachte dat deze bomen weten
wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige
man, vrouw, deze ene
ze komen zo langzaam uit het gazon
gaan zo langzaam langs het pad
verdwijnen zo langzaam
de gedachte dat deze bomen
om mij geven, dat ze op mij wachten,
dat ze weten dat ik kom
Rutger Kopland
355 - acv - 080421 - 29,4 cm x 20,2 cm aan Marco van Thiel
kaart
haar rug is een kaart
van een stad die ik niet ken.
waar ben ik? waar wil ik heen?
mijn pink zingt van zij naar zij,
legt laan na laan aan,
danst in het rond voor plein en park.
huis na huis rijst op.
slaap ik in dit of dit bed?
waar voelt haar huid het zachtst?
ik plant een duim bij haar dij:
wij zijn hier. ze lacht me toe.
ik lees haar goed.
David Troch
haar rug is een kaart
van een stad die ik niet ken.
waar ben ik? waar wil ik heen?
mijn pink zingt van zij naar zij,
legt laan na laan aan,
danst in het rond voor plein en park.
huis na huis rijst op.
slaap ik in dit of dit bed?
waar voelt haar huid het zachtst?
ik plant een duim bij haar dij:
wij zijn hier. ze lacht me toe.
ik lees haar goed.
David Troch
354 - acv - 070421 - 29,8 cm x 22,8 cm aan Rene van der Valk
Het raam is zwart
Het raam is zwart.
De nacht donker.
In de kelder is licht.
In de kelder waar de flessen liggen.
In de koelkast is licht.
wanneer hij hem opentrekt
en de fles rood.
De televisie grijs, uitgekeken.
In de kamer hangen portretten
van kinderen
die niet willen zitten in de stoelen
van ouders
die niet willen kijken
naar elkaar.
De kamer is donker.
De nacht is blind.
Hij neemt de trap naar boven.
Gerry van der Linden
Het raam is zwart.
De nacht donker.
In de kelder is licht.
In de kelder waar de flessen liggen.
In de koelkast is licht.
wanneer hij hem opentrekt
en de fles rood.
De televisie grijs, uitgekeken.
In de kamer hangen portretten
van kinderen
die niet willen zitten in de stoelen
van ouders
die niet willen kijken
naar elkaar.
De kamer is donker.
De nacht is blind.
Hij neemt de trap naar boven.
Gerry van der Linden
353 - acv - 060421 - 30,6 cm x 22,7 cm aan Anne Branger
Mijn moeder is een roodborstje...
Mijn moeder is een roodborstje
zij wipt dikwijls even langs.
Op de borrelsteen pikt zij
wat in het groene mos. Ik
bespied haar vanachter
het gordijn en let op wie
haar kan bespringen.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nu vliegt zij naar de bloempot.
Haar etensplek. De meesjes
kregen een andere plaats.
Eksters die snerpend kwetteren
klap ik met mijn handen weg.
Zij blijft rustig zitten.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nog even, dan vliegt zij
naar mijn dochter in de grote stad.
Op haar balkon hipt het roodborstje
vrolijk rond en nipt van het voer.
Als dank fluit zij een lied.
“Mam, ze zingt als een nachtegaal, het
is (net) oma, die vroeger voor ons zong.
Als jij de rozenstruiken knipt rond
haar graf en ik bloemen neerleg op haar
steen is zij er ook altijd.
Je weet toch mam, dat zij over ons waakt.”
Rim Sartori
Mijn moeder is een roodborstje
zij wipt dikwijls even langs.
Op de borrelsteen pikt zij
wat in het groene mos. Ik
bespied haar vanachter
het gordijn en let op wie
haar kan bespringen.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nu vliegt zij naar de bloempot.
Haar etensplek. De meesjes
kregen een andere plaats.
Eksters die snerpend kwetteren
klap ik met mijn handen weg.
Zij blijft rustig zitten.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nog even, dan vliegt zij
naar mijn dochter in de grote stad.
Op haar balkon hipt het roodborstje
vrolijk rond en nipt van het voer.
Als dank fluit zij een lied.
“Mam, ze zingt als een nachtegaal, het
is (net) oma, die vroeger voor ons zong.
Als jij de rozenstruiken knipt rond
haar graf en ik bloemen neerleg op haar
steen is zij er ook altijd.
Je weet toch mam, dat zij over ons waakt.”
Rim Sartori
352 - acv - 050421 - 31 cm x 21,8 cm aan Lot Morrees
"Ik heb verschillende persoonlijkheden in mij geschapen. Ik schep voortdurend persoonlijkheden. Iedere
droom van mij wordt, onmiddellijk als ik hem krijg, belichaamd in een andere persoon, die hem dan in
mijn plaats verderdroomt. Om te scheppen heb ik mij vernietigd; ik heb mij innerlijk zo veruitwendigd dat
ik binnen in mij slechts uitwendig besta. Ik ben het levende podium waarop verschillende acteurs lopen
die verschillende stukken spelen."
Fernando Pessoa
droom van mij wordt, onmiddellijk als ik hem krijg, belichaamd in een andere persoon, die hem dan in
mijn plaats verderdroomt. Om te scheppen heb ik mij vernietigd; ik heb mij innerlijk zo veruitwendigd dat
ik binnen in mij slechts uitwendig besta. Ik ben het levende podium waarop verschillende acteurs lopen
die verschillende stukken spelen."
Fernando Pessoa
351 - acv - 040421 - 31,4 cm x 21,2 cm aan Melanie Rieback
O Solitude! if I must with thee dwell,
Let it not be among the jumbled heap
Of murky buildings: climb with me the steep,—
Nature's observatory—whence the dell,
In flowery slopes, its river's crystal swell,
May seem a span; let me thy vigils keep
'Mongst boughs pavilioned, where the deer's swift leap
Startles the wild bee from the foxglove bell.
But though I'll gladly trace these scenes with thee,
Yet the sweet converse of an innocent mind,
Whose words are images of thoughts refined,
Is my soul's pleasure; and it sure must be
Almost the highest bliss of human-kind,
When to thy haunts two kindred spirits flee.
John Keats
Let it not be among the jumbled heap
Of murky buildings: climb with me the steep,—
Nature's observatory—whence the dell,
In flowery slopes, its river's crystal swell,
May seem a span; let me thy vigils keep
'Mongst boughs pavilioned, where the deer's swift leap
Startles the wild bee from the foxglove bell.
But though I'll gladly trace these scenes with thee,
Yet the sweet converse of an innocent mind,
Whose words are images of thoughts refined,
Is my soul's pleasure; and it sure must be
Almost the highest bliss of human-kind,
When to thy haunts two kindred spirits flee.
John Keats
350 - acv - 030421 - 29,7 cm x 22,7 cm nog niet vergeven
Niemand hoeft het ooit te weten
Niemand hoeft het ooit te weten
dat liefde een wijd open plek is
een verdronken land bijna
met hunkerende vogels en
druppelend water
twee zielen als duiven op een tak
in een nachtelijk september
twee harten in struikgewas
één peluw
met het hoofd
van slechts die
en geen ander.
Jo Gisekin
Niemand hoeft het ooit te weten
dat liefde een wijd open plek is
een verdronken land bijna
met hunkerende vogels en
druppelend water
twee zielen als duiven op een tak
in een nachtelijk september
twee harten in struikgewas
één peluw
met het hoofd
van slechts die
en geen ander.
Jo Gisekin
349 - acv - 020421 - 30,1 cm x 21,3 cm aan Daan te D
There is a darkness,
I notice forest darkness
Darkness with a difference
Darkness like a square, in the forest
Darkness made by four people walking off in four directions
Darkness between the trees but not inside the trees
Darkness rising spreading through the sky
Darkness not of underground rocks that share everything
Darkness that weakens lights scattered evenly
Across a thousand miles to their lowest glow
Darkness gone through turns of endless trees unvanished
There is a darkness that forbids strangers to enter at any time
If you reach out a hand to stir it that is
Darkness in a giant glass
I notice forest darkness although I am not in the forest
Han Dong
I notice forest darkness
Darkness with a difference
Darkness like a square, in the forest
Darkness made by four people walking off in four directions
Darkness between the trees but not inside the trees
Darkness rising spreading through the sky
Darkness not of underground rocks that share everything
Darkness that weakens lights scattered evenly
Across a thousand miles to their lowest glow
Darkness gone through turns of endless trees unvanished
There is a darkness that forbids strangers to enter at any time
If you reach out a hand to stir it that is
Darkness in a giant glass
I notice forest darkness although I am not in the forest
Han Dong
348 - acv - 010421 - 30,2 cm x 23,6 cm Jan Willem Maris
Licht op zee
ten opzichte van dat
ene licht op zee
een schip
staan alle sterren stil
tenzij ze vallen
bedrogen door het licht
van de ene ster reeds
eeuwen gevangen en nog
te zien
blootsoogs
zien wat er niet meer is
omdat het er nog is
zo valt ook de mens
in het ogenblik de
eeuwigheid in
Bert Schierbeek
ten opzichte van dat
ene licht op zee
een schip
staan alle sterren stil
tenzij ze vallen
bedrogen door het licht
van de ene ster reeds
eeuwen gevangen en nog
te zien
blootsoogs
zien wat er niet meer is
omdat het er nog is
zo valt ook de mens
in het ogenblik de
eeuwigheid in
Bert Schierbeek
347 - acv - 310321 - 30,4 cm x 21,1 cm aan Hans van Westen
Opmerking
We waren lang bezig geweest
een beetje treurig misschien,
in beslag genomen,
toen zei ik iets droogs
zoals jij het misschien zou noemen
en je lachte
op zo’n manier
dat ik moest
stoppen en staren.
Ineens, prachtig en plompverloren
steeg het me naar het hoofd
en was er zo’n vloed van geluk
omdat ik hier waarachtig iets kon.
Iets waarvan ik vergeten was dat ik het kon.
Hier heb je het, neem het,
adem erop
tot het glimt
en op een donkere dag
zullen we er de wereld misschien
milder door bezien wellicht verlicht het de weg.
Maura Dooley
vertaald door Jabik Veenbaas
We waren lang bezig geweest
een beetje treurig misschien,
in beslag genomen,
toen zei ik iets droogs
zoals jij het misschien zou noemen
en je lachte
op zo’n manier
dat ik moest
stoppen en staren.
Ineens, prachtig en plompverloren
steeg het me naar het hoofd
en was er zo’n vloed van geluk
omdat ik hier waarachtig iets kon.
Iets waarvan ik vergeten was dat ik het kon.
Hier heb je het, neem het,
adem erop
tot het glimt
en op een donkere dag
zullen we er de wereld misschien
milder door bezien wellicht verlicht het de weg.
Maura Dooley
vertaald door Jabik Veenbaas
346 - acv - 300321 - 27,3 cm x 23,5 cm aan Rick van der Rest
Zoals
Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor,
en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling,
zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt
en pas als je het hebt, weet wat het was,
zoals je soms een pakje ergens heen brengt
en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt,
dat je te licht bent, zoals je je, wachtend,
minutenlang hevig verlieft in elk nieuw mens
maar toch het meeste wachtend bent,
zoals je weet: ik ken het hier, maar niet waar het om ging
en je een geur te binnen schiet bij wijze van
herinnering, zoals je weet bij wie je op alert
en bij wie niet, bij wie je kan gaan liggen,
zo, denk ik, denken dieren, kennen dieren de weg.
Judith Herzberg
Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor,
en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling,
zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt
en pas als je het hebt, weet wat het was,
zoals je soms een pakje ergens heen brengt
en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt,
dat je te licht bent, zoals je je, wachtend,
minutenlang hevig verlieft in elk nieuw mens
maar toch het meeste wachtend bent,
zoals je weet: ik ken het hier, maar niet waar het om ging
en je een geur te binnen schiet bij wijze van
herinnering, zoals je weet bij wie je op alert
en bij wie niet, bij wie je kan gaan liggen,
zo, denk ik, denken dieren, kennen dieren de weg.
Judith Herzberg
345 - acv - 290321 - 29 cm x 21,5 cm aan Rene Middelhuis
Ruimte in mijn hoofd
Weg van alle beslommeringen
de uitknop gaat aan
zien
horen
ruiken
de lente ontpopt zich in mijn hoofd
woordeloze gedachtes krijgen vorm
een minst vriendelijke passant begrip
stilte…
is soms het beste antwoord.
Mandy Schoorl
Weg van alle beslommeringen
de uitknop gaat aan
zien
horen
ruiken
de lente ontpopt zich in mijn hoofd
woordeloze gedachtes krijgen vorm
een minst vriendelijke passant begrip
stilte…
is soms het beste antwoord.
Mandy Schoorl
344 - acv - 280321 - 31,1 cm x 22,5 cm aan Rens van Renswoude
hoe te poseren
Zet alles klaar om vooraf vol te zijn,
in forse hompen, snijdend te verdelen.
Valt het van tafels, zal het vallen.
Grond eindigt niet.
Zorg dat de servetten vleugels zijn en boten
voor ze op schoten liggen bij het morsen.
Moet iemand even doen alsof een hoed,
laat maar begaan.
Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten
vooraan neergelegd, daarachter door de knieën,
daarachter staan. Lach zacht, vlucht niet,
kijk niemand aan.
Alleen die van de overkant die achteruit
om meer en achteruit en achterover
slaat en schiet en alles neemt
in schaapjeslucht.
Joke van Leeuwen
Zet alles klaar om vooraf vol te zijn,
in forse hompen, snijdend te verdelen.
Valt het van tafels, zal het vallen.
Grond eindigt niet.
Zorg dat de servetten vleugels zijn en boten
voor ze op schoten liggen bij het morsen.
Moet iemand even doen alsof een hoed,
laat maar begaan.
Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten
vooraan neergelegd, daarachter door de knieën,
daarachter staan. Lach zacht, vlucht niet,
kijk niemand aan.
Alleen die van de overkant die achteruit
om meer en achteruit en achterover
slaat en schiet en alles neemt
in schaapjeslucht.
Joke van Leeuwen
343 - acv - 270321 - 31,9 cm x 22,6 cm nog niet vergeven
Het licht is nog niet geworden
Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt –
en de morgenzinnen
zweren: zolang ’t leven schijnt,
’t hoogste te beginnen.
Herman Gorter
Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt –
en de morgenzinnen
zweren: zolang ’t leven schijnt,
’t hoogste te beginnen.
Herman Gorter
342 - acv - 260321 - 32,4 cm x 22,1 cm nog niet vergeven
Dromen
Ik denk overdag dat ik droom,
ik droom 's nachts alsof ik zag:
Was het 's nachts zo donker niet,
en niet zo licht bij dag,
't ware lastig uit de droom
van deze dromen te komen:
Of mijn droom denken is,
of mijn gedachten dromen!
Constantijn Huygens
Ik denk overdag dat ik droom,
ik droom 's nachts alsof ik zag:
Was het 's nachts zo donker niet,
en niet zo licht bij dag,
't ware lastig uit de droom
van deze dromen te komen:
Of mijn droom denken is,
of mijn gedachten dromen!
Constantijn Huygens
341 - acv - 250321 - 31,5 cm x 22,2 cm nog niet vergeven
De middelen
Natuurlijk missen we het licht, maar nacht
en nevel zijn beter voor radiogolven.
In mijn jaszak dwaalt een zender rond
als tandpijn, zoekt een mast, een satelliet,
een hoofd om ziek te maken en iets hogers
is er niet. Grot, vuur ingewanden,
tempel, kruis, retinascherm. Denk niet
aan de fabrieken. Pixels, steeds meer pixels,
schreef een dichter, geboren voor de revolutie.
Ik zeg: het zijn de middelen die komen, gaan,
de vragen blijven waar ik ben, waar jij,
of iemand zich nog zoekt.
Ingmar Heytze
Natuurlijk missen we het licht, maar nacht
en nevel zijn beter voor radiogolven.
In mijn jaszak dwaalt een zender rond
als tandpijn, zoekt een mast, een satelliet,
een hoofd om ziek te maken en iets hogers
is er niet. Grot, vuur ingewanden,
tempel, kruis, retinascherm. Denk niet
aan de fabrieken. Pixels, steeds meer pixels,
schreef een dichter, geboren voor de revolutie.
Ik zeg: het zijn de middelen die komen, gaan,
de vragen blijven waar ik ben, waar jij,
of iemand zich nog zoekt.
Ingmar Heytze
340 - acv - 240321 - 32,2 cm x 23,4 cm nog niet vergeven
X
Het zal nog jaren duren
voor straten,
pleinen, boulevards
weer geplaveid zijn.
En wij, in licht katoen en
zijden kleren, weet je nog
zeg ik steeds vergeefs
weet je nog?
Flirtend flanerend
glanzend bloot
onder licht wapperende
kimono's gebloemd
camparirood?
Judith Herzberg
Het zal nog jaren duren
voor straten,
pleinen, boulevards
weer geplaveid zijn.
En wij, in licht katoen en
zijden kleren, weet je nog
zeg ik steeds vergeefs
weet je nog?
Flirtend flanerend
glanzend bloot
onder licht wapperende
kimono's gebloemd
camparirood?
Judith Herzberg
339 - acv - 230321 - 33,1 cm x 22,3 cm Inge Leenen
Het wezen van 't heelal is energie
Het wezen van 't heelal is energie
Het wezen van de mens is zijn arbeid,
Door de arbeid is de mens een deel van die
Oneindige natuurkracht: de waarheid.
Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
Dus: strijd van allen zonder onderscheid.
Herman Gorter
Het wezen van 't heelal is energie
Het wezen van de mens is zijn arbeid,
Door de arbeid is de mens een deel van die
Oneindige natuurkracht: de waarheid.
Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
Dus: strijd van allen zonder onderscheid.
Herman Gorter
338 - acv - 220321 - 30,7 cm x 20,8 cm aan Marianne L. van der Meer
Zeepbellen
Goud-groen-wereld-férieke-nébuleuse,
Cirkelend-blauwe-blauwte- om de
niets-ijl-lijnen-ijlte.
Het land der Sneeuw,
Het land der Zonne,
de Toppen rillen,
goud schijn.
Vlerkende-slag-violetten, ge-
kegeld fàte beeld-lichtere, door
De Zonne en de Hemels.
Groen-geel-klanken-felling óp,
En óp in de schrille mignonette
Oppe-toon-hoog
Zwillende-tuimel-ijling
Beseffing's knal.
Theo Reeder
Goud-groen-wereld-férieke-nébuleuse,
Cirkelend-blauwe-blauwte- om de
niets-ijl-lijnen-ijlte.
Het land der Sneeuw,
Het land der Zonne,
de Toppen rillen,
goud schijn.
Vlerkende-slag-violetten, ge-
kegeld fàte beeld-lichtere, door
De Zonne en de Hemels.
Groen-geel-klanken-felling óp,
En óp in de schrille mignonette
Oppe-toon-hoog
Zwillende-tuimel-ijling
Beseffing's knal.
Theo Reeder
337 - acv - 210321 - 31,9 cm x 22,8 cm aan Jitske van der Zwaag
Het landschap denkt ons
Alles ligt klaar voor de wandelaar
De beek langs de weg, het seinhuis
het te smalle trottoir als gedachten
die je ontmoet en dan de jouwe
noemt, ook zonder kaart liggen ze daar
en wie de deur uitgaat ziet ze haast
voor ze ons omhelzen en wij denken
dat wij het doen terwijl de bomen minzaam
zwaaien. En wij doen het soms
maar meestal denkt het landschap ons
en daar ga je
Maarten Doorman
Alles ligt klaar voor de wandelaar
De beek langs de weg, het seinhuis
het te smalle trottoir als gedachten
die je ontmoet en dan de jouwe
noemt, ook zonder kaart liggen ze daar
en wie de deur uitgaat ziet ze haast
voor ze ons omhelzen en wij denken
dat wij het doen terwijl de bomen minzaam
zwaaien. En wij doen het soms
maar meestal denkt het landschap ons
en daar ga je
Maarten Doorman
336 - acv - 200321 - 35,7 cm x 25,2 cm aan Riemer Vos
Intermezzo
Stem te zijn en anders niet,
maar zo meeslepend te zingen,
dat elk hart het wonder ziet
achter mensen, achter dingen;
te schikken en anders niet
woorden in zulk een verband
dat het onontkoombaar lied
-wapen in een man's hand-
hen ruggelings overmant,
neervelt en boeit in zijn band...
stem te zijn en anders niet.
Jan Campert
Stem te zijn en anders niet,
maar zo meeslepend te zingen,
dat elk hart het wonder ziet
achter mensen, achter dingen;
te schikken en anders niet
woorden in zulk een verband
dat het onontkoombaar lied
-wapen in een man's hand-
hen ruggelings overmant,
neervelt en boeit in zijn band...
stem te zijn en anders niet.
Jan Campert
335 - acv - 190321 - 31,2 cm x 21,6 cm aan Christa Jakobs
En ik zong bij mij zelve:
Zonde en schuld bestaan niet,
Elk ding is schuldeloos.
Begrip en Liefde
Komen uit
De Gelijkheid van het Heelal.
Zij stijgen dus samen,
De een door de ander,
Hoger en hoger.
Zij stijgen nu
Tot hogere hoogte
Dan zij ooit waren.
Zij stijgen nu tot absolute liefde.
Herman Gorter
Zonde en schuld bestaan niet,
Elk ding is schuldeloos.
Begrip en Liefde
Komen uit
De Gelijkheid van het Heelal.
Zij stijgen dus samen,
De een door de ander,
Hoger en hoger.
Zij stijgen nu
Tot hogere hoogte
Dan zij ooit waren.
Zij stijgen nu tot absolute liefde.
Herman Gorter
334 - acv - 180321 - 33,2 cm x 24,5 cm aan Saskia de Wal
Aan de schrijvers
Neem een schep woorden,
schep mij een taal,
kom op, vertel een verhaal.
Maar tel 't op je vingers na:
het moet helemaal
zelf zijn verzonnen.
Anders hoef ik het niet.
Wat jij hebt gevoeld
dat wil niemand horen,
ook niet wat je 'bedoelt'.
Dus doe niet te echt.
Praat mij niet van wetten,
ik stik al in recht.
Maar tover mij voor
en ik ben je knecht:
samen krijgen wij die verdomde
werkelijkheid er wel onder.
J.B. Charles
Neem een schep woorden,
schep mij een taal,
kom op, vertel een verhaal.
Maar tel 't op je vingers na:
het moet helemaal
zelf zijn verzonnen.
Anders hoef ik het niet.
Wat jij hebt gevoeld
dat wil niemand horen,
ook niet wat je 'bedoelt'.
Dus doe niet te echt.
Praat mij niet van wetten,
ik stik al in recht.
Maar tover mij voor
en ik ben je knecht:
samen krijgen wij die verdomde
werkelijkheid er wel onder.
J.B. Charles
333 - acv - 170321 - 30,7 cm x 22,1 cm aan C Poissonnier
Zeeslag
Terwijl het strand, veroverd door de eb,
natuurlijk door de vloed herwonnen wordt
en allengs tot de helft wordt ingekort
ervaar ik weer wat ik ervaren heb:
een kleine jongen ben ik met een schep,
hernekkig vechtend voor een wankel fort
totdat het weldra toch is ingestort -
de zee geeft op het laatst de volle mep;
een klap, die onafwendbaar komen moet,
maar toch, bij elke aanval van het water
verweer ik, driftig scheppend, mij fanater
en weet ik niet van wijken voor de vloed.
Ook nu, een half bestaan of meer al later,
geeft mij de wanhoop dikwijls nieuwe moed.
Driek van Wissen
Terwijl het strand, veroverd door de eb,
natuurlijk door de vloed herwonnen wordt
en allengs tot de helft wordt ingekort
ervaar ik weer wat ik ervaren heb:
een kleine jongen ben ik met een schep,
hernekkig vechtend voor een wankel fort
totdat het weldra toch is ingestort -
de zee geeft op het laatst de volle mep;
een klap, die onafwendbaar komen moet,
maar toch, bij elke aanval van het water
verweer ik, driftig scheppend, mij fanater
en weet ik niet van wijken voor de vloed.
Ook nu, een half bestaan of meer al later,
geeft mij de wanhoop dikwijls nieuwe moed.
Driek van Wissen
332 - acv - 160321 - 30,6 cm x 22,3 cm aan Kobie Kooistra
Ik heb altijd al rond horen zingen
waar jouw verblijf is: achter de bergen.
Ga naar huis, Poëzie, en neem mij mee.
H.H. ter Balkt
waar jouw verblijf is: achter de bergen.
Ga naar huis, Poëzie, en neem mij mee.
H.H. ter Balkt
331 - acv - 150321 - 30,5 cm x 20,7 cm aan Bernadette Nijhuis
ik zit ervoor klaar wanneer alles in beweging komt
axillaire bloemen gele deurzwammen teunisbloemen -
bloemen die ’s nachts open gaan
namen die o verschillende manieren geschreven kunnen worden
alls licht op als een lakmoesproef
valt het ene van het andere te onderscheiden
Estelle Boelsma
axillaire bloemen gele deurzwammen teunisbloemen -
bloemen die ’s nachts open gaan
namen die o verschillende manieren geschreven kunnen worden
alls licht op als een lakmoesproef
valt het ene van het andere te onderscheiden
Estelle Boelsma
330 - acv - 140321 - 32,4 cm x 23,8 cm aan Marion van Roessel
Waar een wil is
Ik wil het tegenovergestelde van wat ik wil
ernstig is dit
(maar niet precies)
Ik wil het tegenovergestelde zeggen
en omgekeerd evenredig weer ontkennen
van wat ik zeg
ik wil het tegenovergestelde denken van wat ik denk
ik wil het tegenovergestelde zijn van wat ik ben
(en ook hebben)
en dus wil ik niet
wil ik liever niet
wil ik het liefst het allerliefste niet
en tegelijk wil ik
(ik ben verdwaald)
Toon Tellegen
Ik wil het tegenovergestelde van wat ik wil
ernstig is dit
(maar niet precies)
Ik wil het tegenovergestelde zeggen
en omgekeerd evenredig weer ontkennen
van wat ik zeg
ik wil het tegenovergestelde denken van wat ik denk
ik wil het tegenovergestelde zijn van wat ik ben
(en ook hebben)
en dus wil ik niet
wil ik liever niet
wil ik het liefst het allerliefste niet
en tegelijk wil ik
(ik ben verdwaald)
Toon Tellegen
329 - acv - 130321 - 29,6 cm x 20,6 cm aan Rene Hanegraaf
waarheid
Dat is wat ik in mijn hart heb
Dit is wat ik je vertel
Dit is buitengewoon belangrijk voor mij
Omdat ik denk dat het juist is Dat alleen dat van mijn lippen komt
Wat koestert zich in het licht van de waarheid.
Laat de hele wereld opzij
Waarvan ik jaren geleden dacht Maar al te graag bevrijd.
Het is een grote aanfluiting
Wat sommige mensen graag denken. Je kunt me dit allemaal geven.
Ik ben vrij hier in het land
Het is de lege kreet van mensen Het kan ons mensen in het land niet schelen
Frank Brokmann
Dat is wat ik in mijn hart heb
Dit is wat ik je vertel
Dit is buitengewoon belangrijk voor mij
Omdat ik denk dat het juist is Dat alleen dat van mijn lippen komt
Wat koestert zich in het licht van de waarheid.
Laat de hele wereld opzij
Waarvan ik jaren geleden dacht Maar al te graag bevrijd.
Het is een grote aanfluiting
Wat sommige mensen graag denken. Je kunt me dit allemaal geven.
Ik ben vrij hier in het land
Het is de lege kreet van mensen Het kan ons mensen in het land niet schelen
Frank Brokmann
328 - acv - 120321 - 32 cm x 23,5 aan Wilma Mulder
Adam Gewaarwordingen bij het eerste onder- en opgaan der zon
….
Hij opent, sluit de sluimerige ogen
Bij beurt; ontwaakt, schouwen naar den hogen,
en wordt een schemering licht gewaar.
Nu springt hij op uit angst en sluimer;
Zijn hoop herleeft, zijn borst aémt ruimer;-
Maar is ’t geen zinbedrog - geen droom?
o Neen! allengskens slinkt het donker:
Hij onderscheidt ! en lichtgeflonker
Vloeit blozend langs de wolken zoom.
Johannes Immerzeel jr 1776 - 1841
….
Hij opent, sluit de sluimerige ogen
Bij beurt; ontwaakt, schouwen naar den hogen,
en wordt een schemering licht gewaar.
Nu springt hij op uit angst en sluimer;
Zijn hoop herleeft, zijn borst aémt ruimer;-
Maar is ’t geen zinbedrog - geen droom?
o Neen! allengskens slinkt het donker:
Hij onderscheidt ! en lichtgeflonker
Vloeit blozend langs de wolken zoom.
Johannes Immerzeel jr 1776 - 1841
327 - acv - 110321 - 32,8 cm x 23,2 cm nog niet vergeven
De kortste weg tussen twee punten is een rechte lijn
De grijsblauwe plataanschaduw
zat hem als gegoten
al werd hem driemaal de maat genomen
achter dode namen
weerkaatste de hitte in zijn nek
het verlangen naar de zee
in zijn droge mond
waar is de klei, het zacht wuivend
helmgras, de verkoelende gedachte
aan rijp op de vensters
het krakende ijs zo plat als hier
de grond, vol krassen
de wake aan het wak
van zijn geheugen
rond als de verlepte bloemenkrans
aan zijn voeten
mocht dit van huis gaan zijn
dan liever de warmte
van de paardendeken
in het hooi van zijn jeugd
Wouter van Heiningen
De grijsblauwe plataanschaduw
zat hem als gegoten
al werd hem driemaal de maat genomen
achter dode namen
weerkaatste de hitte in zijn nek
het verlangen naar de zee
in zijn droge mond
waar is de klei, het zacht wuivend
helmgras, de verkoelende gedachte
aan rijp op de vensters
het krakende ijs zo plat als hier
de grond, vol krassen
de wake aan het wak
van zijn geheugen
rond als de verlepte bloemenkrans
aan zijn voeten
mocht dit van huis gaan zijn
dan liever de warmte
van de paardendeken
in het hooi van zijn jeugd
Wouter van Heiningen
326 - acv - 100321 - 31,1 cm x 22,2 cm aan Anouk Turkenburg
If softness was weakness,
the flowers would never grow
Amma Dhanani
the flowers would never grow
Amma Dhanani
325 - acv - 090321 - 29 cm x 21,4 cm aan René van der Valk
Avond
Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht gekleurde lucht
Als perlemoer, waar ieder tint vervliet
In teerheid… Rust -0, wonder-vreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf- de wind, de wolken, alles gaat
Al zacht en zachter - alles wordt zo stil…
En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
Dat al zó moe is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil
Willem Kloos
Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht gekleurde lucht
Als perlemoer, waar ieder tint vervliet
In teerheid… Rust -0, wonder-vreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf- de wind, de wolken, alles gaat
Al zacht en zachter - alles wordt zo stil…
En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
Dat al zó moe is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil
Willem Kloos
324 - acv - 080321 - 29,8 cm x 21,2 cm aan Fran Mallalieu
Zeggen?
Vergeten.
Niet zeggen?
Gezegd.
Doen?
Dodelijk.
Niet doen?
Eender.
Waarom
helpen?
- Alles is
droom.
Fernando Pessoa
Vergeten.
Niet zeggen?
Gezegd.
Doen?
Dodelijk.
Niet doen?
Eender.
Waarom
helpen?
- Alles is
droom.
Fernando Pessoa
323 - acv - 070321 - 30,6 cm x 21,9 cm nog niet vergeven
Zo kon het zijn
Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,
je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.
Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.
Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,
dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.
Cees Nooteboom
Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,
je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.
Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.
Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,
dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.
Cees Nooteboom
322 - acv - 060321 - 32,8 cm x 25,3 cm aan Pieter Kemink
Kleine advertenties
IEDER DIE WEET waar het medelijden
zit verstopt, de verbeelding van het hart-
maak het bekend! maak het bekend!
Zing erover uit volle borst,
dans alsof je buiten zinnen bent,
dans rond onde reen tere berk,
probeer zijn verdriet te verblijden
Wisława Szymborska
IEDER DIE WEET waar het medelijden
zit verstopt, de verbeelding van het hart-
maak het bekend! maak het bekend!
Zing erover uit volle borst,
dans alsof je buiten zinnen bent,
dans rond onde reen tere berk,
probeer zijn verdriet te verblijden
Wisława Szymborska
321 - acv - 050321 - 32,4 cm x 23,1 cm nog niet vergeven
Streng is mijn taal. Voelen in mij is denken.
Woorden zijn ideeën.
Ruisend stroomt de rivier, en wat niet stroomt,
Wat ons is, niet van de rivier.
Moge mijn vers zo zijn: en mijn en vreemd
En door mijzelf gelezen.
Fernando Pessoa
Woorden zijn ideeën.
Ruisend stroomt de rivier, en wat niet stroomt,
Wat ons is, niet van de rivier.
Moge mijn vers zo zijn: en mijn en vreemd
En door mijzelf gelezen.
Fernando Pessoa
320 - acv - 040321 - 29,7 cm x 20,8 cm aan Maaike Oldenhoven
Liefde in tijden van I
Het leek gisterochtend wel zondag
Terwijl het echt wel maandag was
De stad sudderde in het zonlicht
Je hoorde de vogels fluiten omdat er
Niet zoveel verkeer meer was
De groenteman deed wat hij altijd deed
De reiniging veegde het plein schoon
Van de rommel die achtergebleven was
Van nachtelijke gesprekken
Maar op deze ochtend was het verder stil
Geen ouders met kinderen op de fiets
Geen vrachtauto’s met groente vlees of vis
De cafés die zijn gesloten
Het voelt of het vakantie is
Maar toch voel je dat het anders is
De beurs die zakt het nieuws is slecht
En ik hoor in de woorden die je zegt
De ongerustheid die de mensheid heeft
Ik hoor de titel van het boek
Liefde in tijden van Cholera, in mijn hoofd
Misschien, tijd dat ik het herlees
In de hoop dat alles verder leeft
Ik neem nog een koffie op het balkon
Ik geniet van de ochtendzon
En ben blij dat de lente komt
Kijk naar de vogel
Die al een nieuw nest bouwt
In de boom
Ronald M.Offerman
Het leek gisterochtend wel zondag
Terwijl het echt wel maandag was
De stad sudderde in het zonlicht
Je hoorde de vogels fluiten omdat er
Niet zoveel verkeer meer was
De groenteman deed wat hij altijd deed
De reiniging veegde het plein schoon
Van de rommel die achtergebleven was
Van nachtelijke gesprekken
Maar op deze ochtend was het verder stil
Geen ouders met kinderen op de fiets
Geen vrachtauto’s met groente vlees of vis
De cafés die zijn gesloten
Het voelt of het vakantie is
Maar toch voel je dat het anders is
De beurs die zakt het nieuws is slecht
En ik hoor in de woorden die je zegt
De ongerustheid die de mensheid heeft
Ik hoor de titel van het boek
Liefde in tijden van Cholera, in mijn hoofd
Misschien, tijd dat ik het herlees
In de hoop dat alles verder leeft
Ik neem nog een koffie op het balkon
Ik geniet van de ochtendzon
En ben blij dat de lente komt
Kijk naar de vogel
Die al een nieuw nest bouwt
In de boom
Ronald M.Offerman
319 - acv - 030321 - 32,7 cm x 24 cm aan Liesbeth Sterrenburg
De appelboom
Het weitje
een voorschoot groot,
de appelboom die
trots de breedte overspant
en wij,
hand over hand
het gebleekte laken vouwend,
behoedzaam
tot tegen je donkerblauw geruite buik.
Grootmoeder en ik, het kleine meisje.
Cathy Mara
Het weitje
een voorschoot groot,
de appelboom die
trots de breedte overspant
en wij,
hand over hand
het gebleekte laken vouwend,
behoedzaam
tot tegen je donkerblauw geruite buik.
Grootmoeder en ik, het kleine meisje.
Cathy Mara
318 - acv - 020321 - 32,9 cm x 25,5 cm aan René en Margo Sommen
De aarde danst op haar wolken
De aarde danst op haar wolken
met het geroezemoes van de middenstand
Ultragolven bereiken mij niet meer
ook niet die van het erbarmen.
Kan een gedicht denken?
In welke zin?
De aarde is er
voor het koesteren van klei, voor
het boetseren van gedachten
Kijk in mijn ogen!
Blijf niet wachten en verachten!
Door louter makelij
Kan de dichter zijn vel redden.
Het vers zwelt, bloeit, spat
Hugo Claus
De aarde danst op haar wolken
met het geroezemoes van de middenstand
Ultragolven bereiken mij niet meer
ook niet die van het erbarmen.
Kan een gedicht denken?
In welke zin?
De aarde is er
voor het koesteren van klei, voor
het boetseren van gedachten
Kijk in mijn ogen!
Blijf niet wachten en verachten!
Door louter makelij
Kan de dichter zijn vel redden.
Het vers zwelt, bloeit, spat
Hugo Claus
317 - acv - 010321 - 33,6 cm x 26,2 cm aan Bart van Didden
Lig stil lig stil
o lief spreek
want als er ooit een droom mocht zijn
laat hem dan zijn
paranoia
is zien hoe de taal werkt zien
wat zij betekent het gezicht van een wolf
kijkt vlammend terug door het glas
bloesem honing
mij lievelingsgedicht
be
(stil)
staat
Tom Raworth
o lief spreek
want als er ooit een droom mocht zijn
laat hem dan zijn
paranoia
is zien hoe de taal werkt zien
wat zij betekent het gezicht van een wolf
kijkt vlammend terug door het glas
bloesem honing
mij lievelingsgedicht
be
(stil)
staat
Tom Raworth
316 - acv - 280221 - 32,4 cm x 22,3 cm aan Sanneke Griepink
Net (niet)
Zoals net niet
maar bijna wel
zo voel ik me vaak
maar niet altijd
zoals altijd weer
tijdelijk wordt en nooit
misschien een soms
zo ben ik wel of toch
maar net niet.
Ann Dewulf
Zoals net niet
maar bijna wel
zo voel ik me vaak
maar niet altijd
zoals altijd weer
tijdelijk wordt en nooit
misschien een soms
zo ben ik wel of toch
maar net niet.
Ann Dewulf